داشتن ارتباطات اجتماعی از جمله عوامل مهم برای حفظ سلامت روان انسان است و با این ارتباطات است که بسیاری از نیازهای انسان ارضا می شود و احساس خوشبختی می کند. اما با این حال بسیاری از افراد هستند که در برقراری ارتباطات اجتماعی، شروع و حفظ روابط سازنده مشکل دارند، این افراد درگیر کمرویی هستند که در این مقاله به طور کامل به بررسی و درمان کمرویی پرداخته می شود.
افراد خجالتی، افرادی هستند که بر خلاف آنچه که در ظاهر نشان می دهند بسیار مشتاق به شروع و برقراری رابطه با اطرافیانند، اما خود را در این زمینه بسیار ناتوان می بینند و نمی توانند ارتباطات موثری را شروع کنند.
کمرویی، مشکلی است که همانقدر که شروع رابطه را برای افراد سخت می کند، باعث می شود که فرد در حفظ ارتباطات خود نیز مشکل داشته باشد و نتواند از بودن در حضور دوستان لذت ببرد، چون این فرد نمی داند چگونه باید در گفتگوهای دوستانه شرکت کند و به همین دلیل از بودن در جمع لذت کافی را نمی برد.
در بسیاری از مواقع این افراد یا از حضور در مهمانی اجتناب می کنند یا اینکه زمانی که در جمع قرار می گیرند مدام در دلشان دعا می کنند که زودتر مهمانی تمام شود تا او بتواند به حضورش در جمع خاتمه دهد.
البته کمرویی در همه افراد به یک اندازه بروز پیدا نمی کند، در واقع می توان گفت که افراد کمرو در یک طیف از کمترین تا بیشترین میزان قرار دارند و هرچقدر که شدت این کمرویی بیشتر باشد، احتمال اینکه تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی (فوبیا اجتماعی) روی فرد گذاشته شود بیشتر است.
1.اختلال اضطراب اجتماعی
اختلال اضطراب اجتماعی (فوبی اجتماعی) عبارت است از:
ترس شدید، دائمی و افراطی از قرار گرفتن در حضور جمع و همچنین تحمل اضطراب شدید در مواقعی که لازم است فرد در حضور دیگران کاری انجام دهد.
کاملا واضح است که اگر فرد در قرار گرفتن در حضور جمع، بترسد و اضطراب شدیدی را در این شرایط تحمل کند در همه فعالیت های اجتماعی، شغلی و تحصیلی خود دچار مشکل می شود و نمی تواند روند زندگی عادی خود را طی کند. بنابراین در چنین شرایطی لزوم طی کردن روند روان درمانی و حتی دارو درمانی وجود دارد و نیاز است که فرد حتما از متخصص حاذق در اختلالات اضطرابی کمک بگیرد.
2.تفاوت اختلال اضطراب اجتماعی با کمرویی:
کمرویی با اختلال اضطراب اجتماعی متفاوت است و میزان ترسی که فرد کمرو در حضور جمع تجربه می کند، کمتر از فرد مبتلا به فوبیا اجتماعی است، همچنین اختلال اضطراب اجتماعی بسیار فراگیرتر از کمرویی است و تقریبا تمام عملکردهای زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد ولی فرد کمرو، در تمام زمینه ها دچار مشکل نمی شود و ممکن است فقط در جمع های غریبه و نیمه آشنا با مشکل مواجه باشد.
هرچند اگر که فرد در جهت تقویت ارتباطات خود تلاش نکند و همیشه منزوی باشد ممکن است مشکلی که دارد به مرور به اختلال اضطراب اجتماعی تبدیل شود.
3.تفاوت کمرویی با درون گرایی
بسیار پیش می آید که افراد درون گرا به اشتباه کمرو خطاب می شوند و اطرافیان فکر می کنند که این افراد توانایی برقراری ارتباط موثر را ندارند، هرچند که افراد درون گرا در مقایسه با افراد برون گرا، دایره ارتباطات محدودتری دارند ولی دقت کنید که درون گرایی و برون گرایی یک ویژگی شخصیتی است و یک نوع اشکال و ضعف در رفتار نیست.
و نیاز است که به این تفاوت فاحش افراد درون گرا و افراد خجالتی بپردازیم که:
افراد درون گرا خودشان تمایلی به برقراری ارتباطات گسترده و حضور در جمع ندارند و خلوت را به بودن در جمع ترجیح می دهند.
این افراد معمولا از تنهایی خود لذت می برند و در تنهایی و خلوت اهداف خود را دنبال می کنند و در روند زندگیشان معمولا دچار مشکل نمی شوند. اگر چه افراد درون گرا علاقه ی چندانی به حضور در جمع ندارند ولی اگر برای کاری مجبور باشند که در جمع قرار بگیرند استرس و اضطراب نمی گیرند و خیلی راحت می توانند در حضور جمع به انجام کارهایشان بپردازند، سخنرانی کردن و انجام دادن کار در حضور جمع، معمولا برای این افراد کار دشواری نیست و مشکلی از این بابت ندارند.
اما افراد کمرو بر خلاف افراد درون گرا، تمایل زیادی به برقراری ارتباط با دیگران دارند و مدام دل مشغول این هستند که بتوانند با دیگران دوست شوند و در جمعشان قرار گیرند ولی بر خلاف تمایلشان به ایجاد ارتباط، توانایی لازم را برای آن را ندارند، سخنرانی کردن و انجام کاری در حضور دیگران، برای این افراد معمولا با اضطراب همراه است و همین امر می تواند مشکلاتی برای آن ها به وجود آورد.
نشانه های کمرویی چیست؟
کمرویی نشانه های جسمی و روانی متعددی دارد.
-
نشانه های جسمی:
افراد خجالتی زمانی که در جمع قرار می گیرند و قصد شروع گفت و گو را دارند معمولا نشانه های جسمانی را از خود بروز می دهند، از جمله:
- تپش قلب
- عرق کردن کف دست ها و پیشانی
- احساس گرفتگی در گلو
- تغییر تن صدا و ایجاد مشکلاتی در گفت و گو، که حتی ممکن است از دید اطرافیان لکنت زبان به نظر برسد.
- انقباض و گرفتگی عضلات
- تنگی نفس
- اختلال در تمرکز و در نتیجه کند شدن عملکرد فرد
- تغییر رنگ صورت مثل سرخ شدن و یا رنگ پریدگی
- لرزش در دست و پاها
- عدم ترشح بزاق و خشک شدن دهان
2.نشانه های روانی کمرویی
- گوشه گیر و منزوی شدن
- اجتناب از حضور در جمع
- کاهش اعتماد به نفس
- عدم تماس و ارتباط چشمی
- تجربه احساس اضطراب، استرس و افسردگی
- بلاتکلیفی و عدم توان تصمیم گیری راسخ
- احساس خود کم بینی
- ترس از ابراز وجود و بیان نظرات مخالف دیگران
- ترس مداوم از مورد تمسخر واقع شدن
- صحبت کردن نامفهوم، سریع و خارج از کنترل
علل کمرویی
1.عوامل فیزیولوژیک (مانند ژنتیک، نقص عضو)
ژنتیک یکی از عواملی است که می تواند در بروز کمرویی دخیل باشد.
ممکن است در اطراف خودمان پیش آمده باشد که با فردی کمرو و خجالتی مواجه شده باشیم که والدین و خانواده آن فرد نیز کمرو و خجالتی باشند و این مسئله می تواند نقش ژنتیک را به خوبی نشان دهد. البته این فرض هم وجود دارد که جدا از ژنتیک والدین کمرو، فرزندانی کمرو تربیت می کنند و در اینجا عوامل تربیتی در کنار عوامل ژنتیکی نقش دارند.
نقص عضو (مشکلات جسمانی، اختلال در صحبت کردن و حتی احساس زشت بودن ظاهری) نیز یکی دیگر از عوامل فیزیولوژیک است که می تواند در کمرویی فرد دخیل باشد. فردی که دچار نقص عضو باشد ممکن است تصویر خوبی از خود نداشته باشد و به همین دلیل تصور کند که دیگران او را به دلیل نقص عضوش مورد تمسخر قرار می دهند و همین امر می تواند موجب شود که فرد از برقراری ارتباط اجتماعی اجتناب کند.
2. عوامل شناختی
عوامل شناختی همان تفکرات و تصوراتی است که فرد در مورد خود دارد.
افراد کمرو و خجالتی اعتماد به نفس پایینی دارند، بر عیب های خود بیشتر از نقاط قوت خود تمرکز می کنند، اگر در جمع تپق بزنند بیش از حد مورد انتظار به تپق خود فکر می کنند و آن را به تمام جمع های دیگر تعمیم می دهند، از مورد قضاوت شدن به شدت می ترسند و فکر می کنند که دیگران به طور دقیق متوجه ضعف های درونی او هستند.
این افراد به مانند یک ناظر بیرونی حساس، به خود نگاه می کنند و مدام از خود عیب جویی می کنند.
از آنجایی که این افراد برای خود ارزش قائل نیستند چنین تصور می کنند که برای دیگران نیز هیچ ارزشی ندارند و او را لایق احترام و ارتباط نمی دانند.
این افراد بیش از حد در مورد عیب های خود مبالغه می کنند و اگر عیب و نقصی در عملکرد خود داشته باشند آن عیب را بسیار بزرگ می پندارند.
در واقع می توان گفت که این افراد دچار تفکرات تحریف شده در مورد خود هستند.
منبع : آنچه افراد کمرو را از پا در می آورد+درمان
داشتن ارتباطات اجتماعی از جمله عوامل مهم برای حفظ سلامت روان انسان است و با این ارتباطات است که بسیاری از نیازهای انسان ارضا می شود و احساس خوشبختی می کند. اما با این حال بسیاری از افراد هستند که در برقراری ارتباطات اجتماعی، شروع و حفظ روابط سازنده مشکل دارند، این افراد درگیر کمرویی هستند که در این مقاله به طور کامل به بررسی و درمان کمرویی پرداخته می شود.
افراد خجالتی، افرادی هستند که بر خلاف آنچه که در ظاهر نشان می دهند بسیار مشتاق به شروع و برقراری رابطه با اطرافیانند، اما خود را در این زمینه بسیار ناتوان می بینند و نمی توانند ارتباطات موثری را شروع کنند.
کمرویی، مشکلی است که همانقدر که شروع رابطه را برای افراد سخت می کند، باعث می شود که فرد در حفظ ارتباطات خود نیز مشکل داشته باشد و نتواند از بودن در حضور دوستان لذت ببرد، چون این فرد نمی داند چگونه باید در گفتگوهای دوستانه شرکت کند و به همین دلیل از بودن در جمع لذت کافی را نمی برد.
در بسیاری از مواقع این افراد یا از حضور در مهمانی اجتناب می کنند یا اینکه زمانی که در جمع قرار می گیرند مدام در دلشان دعا می کنند که زودتر مهمانی تمام شود تا او بتواند به حضورش در جمع خاتمه دهد.
البته کمرویی در همه افراد به یک اندازه بروز پیدا نمی کند، در واقع می توان گفت که افراد کمرو در یک طیف از کمترین تا بیشترین میزان قرار دارند و هرچقدر که شدت این کمرویی بیشتر باشد، احتمال اینکه تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی (فوبیا اجتماعی) روی فرد گذاشته شود بیشتر است.
1.اختلال اضطراب اجتماعی
اختلال اضطراب اجتماعی (فوبی اجتماعی) عبارت است از:
ترس شدید، دائمی و افراطی از قرار گرفتن در حضور جمع و همچنین تحمل اضطراب شدید در مواقعی که لازم است فرد در حضور دیگران کاری انجام دهد.
کاملا واضح است که اگر فرد در قرار گرفتن در حضور جمع، بترسد و اضطراب شدیدی را در این شرایط تحمل کند در همه فعالیت های اجتماعی، شغلی و تحصیلی خود دچار مشکل می شود و نمی تواند روند زندگی عادی خود را طی کند. بنابراین در چنین شرایطی لزوم طی کردن روند روان درمانی و حتی دارو درمانی وجود دارد و نیاز است که فرد حتما از متخصص حاذق در اختلالات اضطرابی کمک بگیرد.
2.تفاوت اختلال اضطراب اجتماعی با کمرویی:
کمرویی با اختلال اضطراب اجتماعی متفاوت است و میزان ترسی که فرد کمرو در حضور جمع تجربه می کند، کمتر از فرد مبتلا به فوبیا اجتماعی است، همچنین اختلال اضطراب اجتماعی بسیار فراگیرتر از کمرویی است و تقریبا تمام عملکردهای زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد ولی فرد کمرو، در تمام زمینه ها دچار مشکل نمی شود و ممکن است فقط در جمع های غریبه و نیمه آشنا با مشکل مواجه باشد.
هرچند اگر که فرد در جهت تقویت ارتباطات خود تلاش نکند و همیشه منزوی باشد ممکن است مشکلی که دارد به مرور به اختلال اضطراب اجتماعی تبدیل شود.
3.تفاوت کمرویی با درون گرایی
بسیار پیش می آید که افراد درون گرا به اشتباه کمرو خطاب می شوند و اطرافیان فکر می کنند که این افراد توانایی برقراری ارتباط موثر را ندارند، هرچند که افراد درون گرا در مقایسه با افراد برون گرا، دایره ارتباطات محدودتری دارند ولی دقت کنید که درون گرایی و برون گرایی یک ویژگی شخصیتی است و یک نوع اشکال و ضعف در رفتار نیست.
و نیاز است که به این تفاوت فاحش افراد درون گرا و افراد خجالتی بپردازیم که:
افراد درون گرا خودشان تمایلی به برقراری ارتباطات گسترده و حضور در جمع ندارند و خلوت را به بودن در جمع ترجیح می دهند.
این افراد معمولا از تنهایی خود لذت می برند و در تنهایی و خلوت اهداف خود را دنبال می کنند و در روند زندگیشان معمولا دچار مشکل نمی شوند. اگر چه افراد درون گرا علاقه ی چندانی به حضور در جمع ندارند ولی اگر برای کاری مجبور باشند که در جمع قرار بگیرند استرس و اضطراب نمی گیرند و خیلی راحت می توانند در حضور جمع به انجام کارهایشان بپردازند، سخنرانی کردن و انجام دادن کار در حضور جمع، معمولا برای این افراد کار دشواری نیست و مشکلی از این بابت ندارند.
اما افراد کمرو بر خلاف افراد درون گرا، تمایل زیادی به برقراری ارتباط با دیگران دارند و مدام دل مشغول این هستند که بتوانند با دیگران دوست شوند و در جمعشان قرار گیرند ولی بر خلاف تمایلشان به ایجاد ارتباط، توانایی لازم را برای آن را ندارند، سخنرانی کردن و انجام کاری در حضور دیگران، برای این افراد معمولا با اضطراب همراه است و همین امر می تواند مشکلاتی برای آن ها به وجود آورد.
نشانه های کمرویی چیست؟
کمرویی نشانه های جسمی و روانی متعددی دارد.
-
نشانه های جسمی:
افراد خجالتی زمانی که در جمع قرار می گیرند و قصد شروع گفت و گو را دارند معمولا نشانه های جسمانی را از خود بروز می دهند، از جمله:
- تپش قلب
- عرق کردن کف دست ها و پیشانی
- احساس گرفتگی در گلو
- تغییر تن صدا و ایجاد مشکلاتی در گفت و گو، که حتی ممکن است از دید اطرافیان لکنت زبان به نظر برسد.
- انقباض و گرفتگی عضلات
- تنگی نفس
- اختلال در تمرکز و در نتیجه کند شدن عملکرد فرد
- تغییر رنگ صورت مثل سرخ شدن و یا رنگ پریدگی
- لرزش در دست و پاها
- عدم ترشح بزاق و خشک شدن دهان
2.نشانه های روانی کمرویی
- گوشه گیر و منزوی شدن
- اجتناب از حضور در جمع
- کاهش اعتماد به نفس
- عدم تماس و ارتباط چشمی
- تجربه احساس اضطراب، استرس و افسردگی
- بلاتکلیفی و عدم توان تصمیم گیری راسخ
- احساس خود کم بینی
- ترس از ابراز وجود و بیان نظرات مخالف دیگران
- ترس مداوم از مورد تمسخر واقع شدن
- صحبت کردن نامفهوم، سریع و خارج از کنترل
علل کمرویی
1.عوامل فیزیولوژیک (مانند ژنتیک، نقص عضو)
ژنتیک یکی از عواملی است که می تواند در بروز کمرویی دخیل باشد.
ممکن است در اطراف خودمان پیش آمده باشد که با فردی کمرو و خجالتی مواجه شده باشیم که والدین و خانواده آن فرد نیز کمرو و خجالتی باشند و این مسئله می تواند نقش ژنتیک را به خوبی نشان دهد. البته این فرض هم وجود دارد که جدا از ژنتیک والدین کمرو، فرزندانی کمرو تربیت می کنند و در اینجا عوامل تربیتی در کنار عوامل ژنتیکی نقش دارند.
نقص عضو (مشکلات جسمانی، اختلال در صحبت کردن و حتی احساس زشت بودن ظاهری) نیز یکی دیگر از عوامل فیزیولوژیک است که می تواند در کمرویی فرد دخیل باشد. فردی که دچار نقص عضو باشد ممکن است تصویر خوبی از خود نداشته باشد و به همین دلیل تصور کند که دیگران او را به دلیل نقص عضوش مورد تمسخر قرار می دهند و همین امر می تواند موجب شود که فرد از برقراری ارتباط اجتماعی اجتناب کند.
2. عوامل شناختی
عوامل شناختی همان تفکرات و تصوراتی است که فرد در مورد خود دارد.
افراد کمرو و خجالتی اعتماد به نفس پایینی دارند، بر عیب های خود بیشتر از نقاط قوت خود تمرکز می کنند، اگر در جمع تپق بزنند بیش از حد مورد انتظار به تپق خود فکر می کنند و آن را به تمام جمع های دیگر تعمیم می دهند، از مورد قضاوت شدن به شدت می ترسند و فکر می کنند که دیگران به طور دقیق متوجه ضعف های درونی او هستند.
این افراد به مانند یک ناظر بیرونی حساس، به خود نگاه می کنند و مدام از خود عیب جویی می کنند.
از آنجایی که این افراد برای خود ارزش قائل نیستند چنین تصور می کنند که برای دیگران نیز هیچ ارزشی ندارند و او را لایق احترام و ارتباط نمی دانند.
این افراد بیش از حد در مورد عیب های خود مبالغه می کنند و اگر عیب و نقصی در عملکرد خود داشته باشند آن عیب را بسیار بزرگ می پندارند.
در واقع می توان گفت که این افراد دچار تفکرات تحریف شده در مورد خود هستند.
۵ قصه برای اموزش احساسات کودکان