عاطفه صفری

خویشتن داری جنسی یا ازدواج؟ خویشتن داری و ازدواج دو مفهوم مهم در زندگی انسان هستند. خویشتن داری به توانایی کنترل خواسته ها و تمایلات گفته می شود و ازدواج به پیوند رسمی بین دو نفر گفته می شود. این دو مفهوم با یکدیگر ارتباط نزدیکی دارند و می توانند تأثیر مثبتی بر یکدیگر بگذارند.

خویشتن داری بعد از ازدواج

خویشتن داری جنسی می تواند به ایجاد رابطه ای پایدار و موفق کمک کند. زمانی که افراد در ازدواج خویشتن داری داشته باشند، کمتر دچار خیانت و طلاق می شوند. خویشتن داری در ازدواج به معنای کنترل خواسته های جنسی و عاطفی است. افراد با خویشتن داری می توانند از آسیب رساندن به همسر خود جلوگیری کنند و رابطه ای سالم و صمیمی را ایجاد کنند.

عدم خویشتن داری قبل ازدواج می تواند بعد از ازدواج هم آسیب زا باشد. مثلا در دوران قاعدگی و یا حاملگی فرد به سمت خیانت برود.

خویشتن داری جنسی و ازدواج موفق

ازدواج در خویشتن داری می تواند به تقویت خویشتن داری افراد کمک کند. زمانی که افراد ازدواج می کنند، مسئولیت بیشتری نسبت به خود و همسر خود دارند. این مسئولیت می تواند به افراد انگیزه دهد تا خویشتن داری بیشتری داشته باشند. ازدواج می تواند به افراد کمک کند تا از خواسته های خود چشم پوشی کنند و به فکر دیگران باشند.

راهکارهای تقویت خویشتن داری در ازدواج

برای تقویت خویشتن داری در ازدواج، می توان راهکارهای زیر را در نظر گرفت:

• تعیین اهداف مشترک:افراد باید اهداف مشترکی برای زندگی خود و ازدواج خود داشته باشند. داشتن اهداف مشترک می تواند به افراد انگیزه دهد تا خویشتن داری بیشتری داشته باشند.
• تقویت ارتباط:ارتباط یکی از مهم ترین پایه های ازدواج است. افراد باید با یکدیگر ارتباط موثری داشته باشند و نیازهای یکدیگر را درک کنند. تقویت ارتباط می تواند به افراد کمک کند تا از خواسته های یکدیگر چشم پوشی کنند.
• پرهیز از وسوسه:افراد باید از قرار گرفتن در معرض وسوسه ها خودداری کنند. زمانی که افراد در معرض وسوسه قرار می گیرند، احتمال اینکه خویشتن داری خود را از دست بدهند، بیشتر است.
• عبادت
• ورزش
• تفریحات سالم
• کنترل خودارضایی و دوری از اعتیاد به خود ارضایی

خویشتن داری جنسی در سن بحرانی

حتماً تا به حال عبارت سن بحرانی در یک جوان به گوشتان خورده است. سنی که جوانان خود را به جای دیگران گذاشته، رویایهای بسیار داشته و به دلیل عدم تجربه ممکن است دست به کارهای خطرناک بزنند. هیجان، شجاعت و همچنین جسارت مشخصه یک جوان است که هرچه جلوتر رود حس مردانگی و همچنین نیاز به جنس مخالف در آنان هم پدیدار می شود بنابراین آنان برای برطرف کردن این حس ممکن است دست به کارهای متفاوتی بزنند و یا اینکه این حس را سرکوب کرده و با آن مبارزه کنند. در هر دو صورت این جوان است که متضرر شده و آسیب های جدی می بیند.

منبع : خویشتن داری جنسی و یا ازدواج

چگونه والدین به فرزندان خود یاد می دهند که مضطرب شوند؟

اضطراب در خانواده گاها به دلیل عوامل ژنتیک بروز می‌کند. اما عامل ژنتیکی تمام داستان نیست. بدون تشخیص اضطراب، والدین می‌توانند با الگو سازی رفتار های مضطرب، اضطراب را به کودکان خود انتقال داده و به کودکان خود یاد دهند تا از دنیای اطراف خود بترسند.

اخیرآ یک گروه از روانشناسان کودک از هلند، یک گزارش در مورد آنچه که پژوهش می تواند به ما در رابطه با نحوه آموزش اضطراب توسط والدین به کودکان بگوید، منتشر کردند. این گزارش بر اختلال اضطراب فراگیر تمرکز داشت که با نگرانی بیش از حد شناخته می شود.

برای مطالعه بیشتر:

اضطراب کودک:تغییر افکار آشفته به افکار متعادل

محققان کشف کردند که چگونه رفتارهای کلامی و غیرکلامی والدین می تواند فرزندان را تحت تاثیر قرار دهد. محققان به مطالعات متعددی اشاره کردند که نشان می‌دهد، زمانی که نوزادان شرایط جدیدی را تجربه می‌کنند، اینکه والدین به این شرایط با شور و اشتیاق واکنش نشان می دهند یا با بدرفتاری، می تواند تاثیر قابل توجهی بر روی نحوه نگرش فرزندان به همان شرایط داشته باشد.

در طول دوران کودکی، اطلاعات کلامی به طور فزاینده ای مهم تلقی می‌شود. زمانی که والدین از واژگان برای جلب توجه فرزندان به ابعاد تهدید کننده شرایط استفاده می‌کنند، کودکان به طور طبیعی این شرایط را تهدید آمیز تر می بینند. با این حال مدل سازی رفتار مضطرب به صورت غیر کلامی و ابراز افکار مضطرب به صورت کلامی تنها راه های انتقال اضطراب از والدین به کودکان نیست.

در این بررسی محققان همچنین یک بعد از تحقیق را بیان می‌کنند که نشان می‌دهد به علت اینکه والدین مضطرب کمتر به تحمل شرایط مبهم تمایل دارند، ممکن است که محیط کودکان خود را بیشتر کنترل کرده و به عنوان والدین محافظه گر عمل کنند. به نوبه خود، این امر به کودکان آنها فرصت کمتری برای درگیر شدن با شرایط مبهم و اضطراب آور می دهد و به کودکان این تصور را می‌دهد که بایستی از اینگونه شرایط اجتناب کرد.

منبع : انتقال اضطراب از والدین به فرزندان

ازدواج فامیلی، ازدواجی است که بین دو نفر از یک خانواده یا طایفه انجام می‌شود. این نوع ازدواج در برخی از فرهنگ‌ها و جوامع رایج است و دارای مزایا و معایب خاص خود می‌باشد.

مزایا

• آشنایی بیشتر زوجین با یکدیگر: زوجین در ازدواج فامیلی از قبل یکدیگر را می‌شناسند و به نقاط ضعف و قوت یکدیگر آگاه هستند. این امر می‌تواند به ایجاد رابطه‌ای پایدار و موفق کمک کند. فقط مراقب باشید شناخت خانوادگی با شناخت برای ازدواج متفاوت است و افراد رفتارهای متفاوتی نشان می دهند.
• شباهت‌های فرهنگی و مذهبی:زوجین در ازدواج فامیلی معمولاً از نظر فرهنگی و مذهبی شباهت‌های زیادی دارند. این امر می‌تواند به کاهش تنش‌ها و اختلافات در زندگی مشترک کمک کند.
• حمایت خانواده و فامیل:ازدواج فامیلی معمولاً از حمایت خانواده و فامیل برخوردار است. این امر می‌تواند به زوجین در حل مشکلات و چالش‌های زندگی مشترک کمک کند.

مثال برای مزایا

مثال: ازدواج بین پسر عمو و دختر عمو که از کودکی با یکدیگر بزرگ شده‌اند و به خوبی یکدیگر را می‌شناسند. اما باز هم باید مراقب باشند که رفتار پسر عمو و دختر عمه با رفتار همسر متفاوت است و معملا بازتابی است خواسته ها و الگوی روابط والدین است.

مثال: ازدواج بین دو نفر از یک دین یا مذهب که اشتراکات فرهنگی زیادی دارند. برای مثال این امر کم می کند تا فاطمه و محمد خط قرمز های مشتری داشته باشند.

مثال: ازدواج بین دو نفر از یک خانواده که از حمایت مالی و عاطفی خانواده‌های خود برخوردار هستند.

معایب

• خطر ابتلا به بیماری‌های ژنتیکی:ازدواج فامیلی می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های ژنتیکی را افزایش دهد. این امر به دلیل وجود اشتراک ژنتیکی بین زوجین است.
• عدم استقلال زوجین:زوجین در ازدواج فامیلی ممکن است از نظر مالی و عاطفی به خانواده وابسته باشند. این امر می‌تواند مانع از رشد و پیشرفت فردی زوجین شود.
• تنش‌های خانوادگی:ازدواج فامیلی گاهی اوقات می‌تواند منجر به تنش‌های خانوادگی شود. این امر به دلیل دخالت خانواده در زندگی مشترک زوجین است.

مثال برای معایب

مثال: ازدواج بین دو نفر که سابقه بیماری‌های ژنتیکی در خانواده خود دارند. برای مثال مریم و رضا که سه فرزند دارند و دوتای آن ها عقب مانده هستند.

مثال: ازدواج بین دو نفر که از نظر مالی و عاطفی به خانواده خود وابسته هستند و دخالت های خانواده ها در زندگی آن ها بسیار شدید است.

مثال: ازدواج بین دو نفر که خانواده‌های آنها اختلافات زیادی دارند و فامیل بودن دلیل بر شباهت و سازگاری زوجین نیست.

مشاوره ازدواج فامیلی

مشاوره ازدواج فامیلی، فرآیندی است که به زوجین در ازدواج فامیلی کمک می‌کند تا از مزایا و معایب این نوع ازدواج آگاه شوند و با چالش‌های احتمالی آن مقابله کنند.

دلایل مراجعه به مشاوره ازدواج فامیلی

• شناخت مزایا و معایب ازدواج فامیلی
• ارزیابی خطر ابتلا به بیماری‌های ژنتیکی
• تقویت مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله
• مدیریت تنش‌های خانوادگی

مراحل مشاوره ازدواج فامیلی

• مصاحبه اولیه:در این مرحله، مشاور با زوجین مصاحبه می‌کند تا اطلاعات اولیه در مورد آنها و رابطه‌شان کسب کند.
• بررسی عوامل خطر:مشاور عوامل خطر ابتلا به بیماری‌های ژنتیکی را در زوجین بررسی می‌کند.
• مشاوره فردی:مشاور با زوجین به صورت فردی مشاوره می‌دهد تا دیدگاه آنها را در مورد ازدواج فامیلی بررسی کند.
• مشاوره زوجی:مشاور با زوجین به صورت زوجی مشاوره می‌دهد تا مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله آنها را تقویت کند.

نتیجه‌گیری

مشاوره ازدواج فامیلی می‌تواند به زوجین در ازدواج فامیلی کمک کند تا شانس موفقیت خود را در زندگی مشترک افزایش دهند. مشاور می‌تواند به زوجین کمک کند تا از مزایا و معایب ازدواج فامیلی آگاه شوند و با چالش‌های احتمالی آن مقابله کنند.

توصیه‌های اضافی

علاوه بر مشاوره ازدواج فامیلی، در اینجا چند توصیه اضافی برای زوجین در ازدواج فامیلی آورده شده است:

• با یکدیگر صادق باشید و به یکدیگر احترام بگذارید.
• برای شناخت یکدیگر زمان بگذارید و به یکدیگر فرصت دهید تا با یکدیگر سازگار شوند.
• به یکدیگر کمک کنید تا رشد و پیشرفت کنند.
• از کمک گرفتن از مشاوره ازدواج در صورت لزوم نترسید.

با رعایت این نکات، زوجین در ازدواج فامیلی می‌توانند شانس موفقیت خود را در زندگی مشترک افزایش دهند.

بعضا هستند افرادی که علاقه به ازدواج های فامیلی نشان میدهند و قصد به انجام آن دارند. توصیه ما به این افراد این است تا با مشاوره ازدواج فامیلی مشورت به عمل آورند تا هم در مورد تست های ژنتیکی و مشاوره ژنتیک و هم در مورد مسائل و مشکلاتی که ممکن است در پی این این ازدواج ها پیش آید اطالاعات کسب کنند. مسائلی هم چون چشم و هم چشمی در فامیل و اختلافاتی که ممکن است بین آنها پیش آید در آینده.

منبع : مشاوره ازدواج فامیلی: چرا و چگونه؟ مزایا تا معایب

منبع : مشاوره ازدواج منطقه ۱۵ تهران

به صورت کلی وجدان و فطرت هر انسان باعث می‌شود متمایل به راستگو بودن باشد و به همین دلیل هر کسی علاقه مند است خودش راستگو باشد و همچنین سخنانی که می‌شنود نیز راست باشند اما دروغگویی انحرافی از این فطرت انسانی است که باعث می‌شود فرد از این ویژگی انسانی فاصله بگیرد. این انحراف در کودکان نیز دیده میشود و از چالش های بزرگ برای والدین است.

متاسفانه حتی فراهم کردن امکانات فراوان برای کودک و تلاش فراوان برای تربیت مناسب، و تشویق های مستمر برای راستگویی و نکوهش دروغگویی هم برای جلوگیری از رواج بیش از حد این انحراف بزرگ کافی نبوده و هنوز مشاهده میکنیم که بسیاری از خانواده ها با این که از هیچ تلاشی برای تقویت راست گویی در فرزند خود دریغ نکرده اند از این ایراد در کودک خود رنج میبرند.

زمانی که دروغگویی برای کودک به یک عادت تبدیل شود، تحت تاثیر قرار گرفتن دیگران از دروغ های او میتواند برایش بسیار لذت بخش هم باشد، در مورد دلیل این امر “ژان پیاژه” میگوید: “دروغ برای کودک یک نوع گریز و فرار از واقعیت است، اگر او خود را در اجتماع خانوادگی فرد باارزشی بداند و آزاد باشد، برای چه با دروغگویی به خانواده اش خییانت کند. کودک با سخت گیری های زیاد و با تنبیه شدن، از خانواده خود فاصله میگیرد و خود را از آنان جدا میداند زیرا میداند اگر راست بگوید کتک میخورد و تنبیه میشود، عواطف و احساسات مادر دوستی او لگدمال میشود و گاه ممکن است حتی برای تامین غذای روزانه ی خود به دزدی متوسل شود. محدود کردن و سلب آزادی از کودکان رفتار آنها را به تباهی و فساد میکشاند”.

مقالات بیشتر در زمینه دروغگویی کودکان

گفتگو با فرزندان در مورد دروغگویی

علل دروغگویی در کودکان

یکی از ایرادات خانواده ها که باعث شکل گرفتن صفت دروغگویی در کودک میشود این است که اجازه ی راست گفتن به کودک داده نمیشود؛ مثلا وقتی که تلاش میشود که عقیده ی خاصی به کودک تحمیل شود و اجازه ی اظهار نظر به او داده نشود کودک می آموزد که گاها ابراز عقیده ی شخصی خودش باعث تنبیه میشود و بهتر است با پنهان کردن واقعیت و دروغ گویی جای آن تنبیه را با پاداش عوض کند، به این صورت ک رفتار های ساختگی از خود بروز دهد و برای این که مورد قبول اعضای خانواده قرار بگیرد شروع به تظاهر کند و ادامه پیدا کردن این رفتار ها در جامعه باعث میشود که عادت به دروغگویی در او شکل بگیرد

منبع : دروغگویی در کودکان

آیا کودکان دبستانی به اندازه نوجوانان محرومیت از خواب دارند؟

در این صورت، آیا آنها باز هم باید زودتر شروع به تحصیل کنند؟

توصیه های موجود در مورد میزان خواب کودکان سنین مختلف باید براساس اتفاق نظر حکم های متخصصان باشد. گروهبندی های سنی اساساً مطلق هستند و برای هر گروه سنی دامنه های سنی پیشنهاد می شود که حاکی از تفاوت های فردی در نیاز به خواب است. غیر از دانستن آنکه کودکان سنین بالاتر به طور متوسط ساعات خواب کمتری در مقایسه با خردسالان دارند، فقط تقریب های حدودی معطوف به نیاز به خواب شده است. من به تازگی نتایجی از مطالعات فراتحلیلی را خلاصه وار تلخیص کردم، یافته های این مطالعه که از ابزارهای سنجش عینی استفاده کرده بود نشان داد که میانگین محرومیت از خواب برای تمام رده های سنی نشان از سیر نزولی کمتر از اتمام بازه های سنی توصیه شده داشت (گلند و همکاران،۲۰۱۸).

برای مطالعه بیشتر:

تنظیم خواب نیمروز کودکان

چگونگی برخورد با رفتارهای کودک در هنگام خواب

در مطالعه ای جدید گروبر و همکارانش(۲۰۱۸) ذکر کردند که توصیه های خواب توسط مؤسسه ملی خواب(NSF) برای کودکان دبستانی و متوسطه یک طور است؛ ۹تا۱۱ساعت. اما وقتی آنها خواب کودکان سنین ۶تا۱۱سال را به طور عینی در هفت شبانه روز پی در پی هفتگی در طی سال تحصیلی اندازه گرفتند دریافتند که کودکان سنین بالاتر درطیف سنی مذکور محرومیت از خواب کمتری داشتند. برای مثال؛ تنها۳/۵۱درصد از کودکان سنین ۱۰و۱۱سال نه تا ده ساعت را در تختخواب سپری کردند. سنجش های اکتی گرافیک “خواب واقعی” نشان داد حتی کودکان سنین پایین تر در هر طیف سنی ساعات خواب توصیه شده را می خوابند.

حال این سؤال باقی می ماند: کودکان بزرگتر خوابی کمتر از توصیه های صاحبنظران دارند یا اینکه خیل عظیمی از کودکان دبستانی به اندازه کافی نمی خوابند؟ واقعاً هیچ جواب قطعی برای این سؤال وجود ندارد اما نظر من روی تفسیر بعدی است. من شیفته نظر ایرادشده زیر توسط گروبر و همکارانش شدم:

“جمعاً یافته ها نشان می دهد که تغییرات از قبل مفروض ایجاد شده در نوجوانی با شروع دوران بلوغ در عوض می تواند در کوچکترها یعنی کودکان مدرسه رو نیز دیده شود. خواب کودکان پایه سوم و چهارم در مقایسه با همتایان کوچکتر خود دچار تأخیر زودهنگام و تغییرات فشرده تری است و این وضع در بین کودکان پایه های پنجم و ششم حد افراطی تری به خود می گیرد “. از زمان مطالعات ره گشای دکتر ماری کراسکادون در دهه ۱۹۸۰ که واقعاً به صورت یک قاعده کلی و علمی برای خواب درآمده است از این جهت که نوجوانان رسیده به سن بلوغ فاز تأخیری و دشواری در به خواب رفتن را تجربه می کنند. به دلیل آنکه مدارس متوسطه صبح خیلی زود شروع می شوند، فرض بر این است که نوجوانان دچار محرومیت از خواب مزمن شوند.

منبع : مسئله کلاس های صبح زود در کودکان دبستانی